“

Bir deniz kıyısından 
İçinde kabaran açlığa bakarak:
Yıllar seni niye yatıştırmadı
Ey nefis, niye törpülemedin kendini
Bıçaklara, kavgalara sokularak

Gülün gözlerinden bülbüle bakarak:
Niye rahat ettin ey nefis
Var olduğunu içindeki yaralardan
Okumayı neden unuttun
Neden Allah’ın bahçelerine değil
Güle ve gülistana
Ve aşkın lehçelerine değil
Okullara, bankalara seyirttin

Bir boşluğun avlusundan
Savrulup giden maziye bakarak: 
Aldanmak mı istiyorsun ey nefis
Kalabalığa katışıp uyumak mı
Arz ve semâ sana bir şey söylemesin
Anka seni uykundan seslemesin mi istiyorsun
Rahmet, kendini seyrederken
Ona gözlerini yummak mı

Âlemin kalbinden oluşa bakarak:
Herkes ve her şeyle beraber mi akmak
İstiyorsun ey nefis
Boynunda kurumuş bir gülün vebâli
Esir pazarlarında mı dolaşmak istiyorsun
Ruhların şöleninden
Kulaklarında kalan uğultuyu
Unutmak mı

Bir rüyanın başkentinden
İçime üşüşen sözlere bakarak:
Hayat yıllar boyu
Hep aynı şarkıyı söyledi, bak
Ey nefis, ricat etme anlamdan
Boşluğu dirilt, su ver içinde göveren hakikate
Kaçacak neresi var, hangi sığınak
Kişi ne kadar uzaklaşabilir yurdundan
İstese de ne kadar ıssızlaşabilir Tanrı’dan 
Aldanmak mı istiyorsun ey nefis
Şarkıdan beri durmak mı

Dön. Geri bak."

KEMAL SAYAR..