Hayatta bazen yapmak istediklerinizi yapamazsınız, o sizin içinizde bir ukte olarak kalır. İçinizi yakan kasıp kavuran, nefes almanızı engelleyecek derecede bir uktedir o. Mutluluktan uzaklaşır, çaresizliğe alışırsınız. Aslında her çaresizliğin içinde minicikte olsa çaresizlikle beslenen bir umut vardır. Ona alıştığınız için içinde umudu görmek gerçekten zordur. Ne olursa olsun insan sadece hayallerinin peşinden koşmalı, önünde ne kadar engel olsa bile. Geriye dönüp bakıldığında yığılan keşkelerin arasından kurtarabildiklerini iyikilerle iyileştirmeli..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder